رسانه صنعت پژوهان جهان | حکمرانی دیجیتال (Digital Governance) به مجموعه‌ای از سیاست‌ها، استانداردها و فرآیندهای نظارتی اشاره دارد که به سازمان‌ها کمک می‌کند تا از فناوری‌های دیجیتال به‌صورت اثربخش، امن و همسو با اهداف کسب‌وکار استفاده کنند. با گسترش تحول دیجیتال در صنایع مختلف، لزوم تدوین چارچوب‌های حکمرانی دیجیتال برای مدیریت یکپارچه فناوری، داده‌ها و ریسک‌های سایبری بیش‌ازپیش احساس می‌شود. این متن با بررسی ادبیات موجود و مطالعات موردی، به تحلیل ابعاد مختلف حکمرانی دیجیتال در صنایع پرداخته و راهکارهای عملی برای پیاده‌سازی آن ارائه می‌دهد.
کلمات کلیدی: حکمرانی دیجیتال، تحول دیجیتال، مدیریت فناوری اطلاعات، امنیت سایبری، صنعت ۴.۰
۱. مقدمه
در عصر دیجیتال، سازمان‌ها با حجم عظیمی از داده‌ها، فناوری‌های نوظهور و چالش‌های امنیتی روبه‌رو هستند. حکمرانی دیجیتال به‌عنوان یک چارچوب ساختاریافته، به شرکت‌ها کمک می‌کند تا از فناوری‌های دیجیتال به‌گونه‌ای استفاده کنند که همسو با اهداف استراتژیک بوده و ریسک‌های مرتبط را به حداقل برساند (Weill & Ross, 2004). این مفهوم فراتر از مدیریت فناوری اطلاعات (IT Governance) است و شامل جنبه‌های کلیدی مانند حاکمیت داده‌ها، اخلاق دیجیتال، انطباق با مقررات و مدیریت اکوسیستم دیجیتال می‌شود (Tallon et al., 2019).
۲. تعریف حکمرانی دیجیتال
حکمرانی دیجیتال را می‌توان به‌عنوان «سیستمی از سیاست‌ها، فرآیندها و ساختارهای تصمیم‌گیری که استفاده از فناوری دیجیتال را در سازمان هدایت و کنترل می‌کند» تعریف کرد (Gartner, 2020). این چارچوب شامل سه سطح است:
- حکمرانی استراتژیک: تعیین جهت‌گیری دیجیتال سازمان و همسویی با اهداف کلان.
- حکمرانی عملیاتی: مدیریت پروژه‌های دیجیتال و نظارت بر اجرا.
- حکمرانی انطباقی: اطمینان از رعایت قوانین و استانداردهای صنعتی (De Haes & Van Grembergen, 2020).
۳. مؤلفه‌های کلیدی حکمرانی دیجیتال در صنایع
۳.۱. حاکمیت داده‌ها (Data Governance)
– تدوین سیاست‌های مدیریت داده‌ها برای کیفیت، امنیت و دسترسی.
– رعایت مقرراتی مانندGDPR (اتحادیه اروپا) وCCPA (کالیفرنیا) (Otto, 2011).
۳.۲. امنیت سایبری و مدیریت ریسک
– پیاده‌سازی چارچوب‌هایی مانند NIST Cybersecurity Framework وISO 27001.
– مدیریت تهدیدات سایبری در صنایع حیاتی مانند انرژی و سلامت (Baskerville et al., 2018).
۳.۳. مدیریت تحول دیجیتال
– هماهنگی بین بخش فناوری اطلاعات و واحدهای کسب‌وکار.
– استفاده از مدل‌هایی مانند COBIT برای کنترل و نظارت بر فناوری (ISACA, 2019).
۳.۴. اخلاق دیجیتال و مسئولیت اجتماعی
– رعایت حریم خصوصی کاربران و شفافیت در استفاده از الگوریتم‌های هوش مصنوعی (Floridi et al., 2018).
۳.۵. حکمرانی در صنعت ۴.۰
– یکپارچه‌سازی اینترنت اشیا (IoT)، رباتیک و هوش مصنوعی در خطوط تولید.
– استانداردسازی در صنایع هوشمند (Kagermann et al., 2013).
۴. چالش‌های حکمرانی دیجیتال در صنایع
– پیچیدگی فناوری‌های نوین (مثل بلاکچین و هوش مصنوعی).
– فقدان مهارت‌های دیجیتال در نیروی کار (Bharadwaj et al., 2013).
– تضاد بین نوآوری و امنیت (مثلاً در استفاده از کلان‌داده‌ها).
۵. نمونه‌های موفق حکمرانی دیجیتال در صنایع
– صنعت بانکداری: استفاده از چارچوب BASEL III برای مدیریت ریسک‌های دیجیتال.
– صنعت بهداشت: پیاده‌سازی سیستم‌هایEHR (پرونده الکترونیک سلامت) با رعایت حریم خصوصی.
– صنعت تولید: به‌کارگیری پلتفرم‌های دیجیتال زیمنس (MindSphere) برای نظارت بر دستگاه‌های صنعتی.
۶. نتیجه‌گیری و پیشنهادات
حکمرانی دیجیتال یک ضرورت انکارناپذیر برای صنایع در عصر تحول دیجیتال است. سازمان‌ها باید:
- چارچوب‌های حکمرانی منعطف متناسب با صنعت خود تدوین کنند.
- فرهنگ دیجیتال را در سازمان نهادینه سازند.
- همکاری بین‌المللی برای تدوین استانداردهای مشترک داشته باشند.
نگارش: علیرضا محمودی فرد – سردبیر رسانه فرا اقتصاد بین الملل و مدرس مدیریت منابع انسانی و مدیریت کسب و کار در دانشگاه
